«یادها و زخمها»، روایت اسماعیل حاجیبیگی از سالها تنگنای اسارت است و در بخشی از آن، خاطرات وی را از روزهداری در اسارتگاههای عراق میخوانیم.
«یادها و زخمها» روایت پایداری، استقامت و صبر اسیران ایرانی در برابر جنایات رژیم بعثی است. خاطرات این کتاب، بیانگر اعمال فشار و آزادبودن نیروهای بعثی در شکنجه و آزار و اذیت اسیران است. چگونگی برخورد غیرانسانی و وحشیانه ارتش بعثی با آزادگان، موضوع اصلی این کتاب است که بسیار پررنگ به تصویر کشیده شده است.
«یادها و زخمها» گزیدهای از خاطرات آزاده اسماعیل حاجیبیگی از اردوگاههای مختلف عراق است که در آن از استقامت، ایمان، ایثار و روحیه مقاومت و ایستادگی اسیران ایرانی در برابر بعثیها سخن گفته است. رفتار نیروهای دشمن از همان لحظات اولیه اسارت با رزمندگان اسیر، بسیار خشن و غیرانسانی بوده و این طرز برخورد در تمامی مراحل اسارت به چشم میخورد. این آزاده در شروع خاطراتش به همین نکته اشاره کرده است: